Disfunctie van bekkenbodem spieren is een wijdverbreid probleem dat ongeveer een vijfde van de wereldbevolking treft. Vaak verliezen deze spieren na zwangerschap en bevalling, met genetische aanleg, tegen de achtergrond van een zittende levensstijl, maar ook tijdens de menopauze. Het is niet levensbedreigend, maar het maakt het wel een stuk ingewikkelder. Als u last heeft van bekkenbodemproblemen, denkt u misschien dat een operatie de enige optie is. Maar dat is het niet. Fysiotherapie kan ook een bekkenbodembehandeling zijn.
De bekkenbodemspieren of, zoals ze ook wel de intieme spieren worden genoemd, zijn belangrijk voor het lichaam. Deze intieme spieren bevinden zich in het perineale gebied en zijn een spierplaat die zich uitstrekt tussen het schaambeen en het stuitbeen. Op deze eigenaardige, gespierde hangmat bevinden zich de bekkenorganen, de blaas, het rectum, de prostaatklier bij mannen en de baarmoeder bij vrouwen
De belangrijkste functie van de bekkenbodemmusculatuur biedt ondersteuning en ondersteuning voor de inwendige organen. Ze ondersteunen de bekkenorganen in een normale fysiologische positie, zorgen voor kwaliteitsarbeid en nemen deel aan de processen van plassen en ontlasting. Bovendien nemen intieme spieren deel aan het werk van de sluitspieren van de urethra en het rectum. Dit zijn de spieren die u gebruikt om urine en gas tegen te houden, ook als u traint, lacht of niest.
De samentrekkingen van de bekkenbodemspieren kunnen worden gecontroleerd door wilskracht, maar ze trekken meestal onbewust samen, coördineren met de diepe buik- en rugspieren en het middenrif, en helpen de buikdruk tijdens het sporten onder controle te houden. Idealiter wordt de intra-abdominale druk automatisch geregeld. Als een van de corticale spieren, inclusief de bekkenbodemspieren, verzwakt of beschadigd is, is de automatische coördinatie verstoord. In situaties waarin de intra-abdominale druk toeneemt, bestaat de mogelijkheid dat de bekkenbodem overbelast raakt, verzwakt en de druk afneemt. Als dit herhaaldelijk gebeurt, neemt de druk op de bekkenorganen in de loop van de tijd toe, wat kan leiden tot verlies van controle over de blaas of de darmen of verzakking van de bekkenorganen.
Om als onderdeel van de cortex te kunnen functioneren, moeten de bekkenbodemspieren flexibel zijn, wat betekent dat ze niet alleen kunnen samentrekken en spanning kunnen vasthouden, maar ook kunnen ontspannen. Voortdurende spanning kan ervoor zorgen dat de spieren hun flexibiliteit verliezen en erg stijf worden. Stijfheid van de bekkenbodemspieren gaat meestal gepaard met zwakte, wat kan leiden tot urine-incontinentie, bekkenpijn, pijn bij geslachtsgemeenschap en moeite met plassen.
Behandeling van de bekkenbodem is erg belangrijk, want als de functie van de bekkenbodem verstoord is, heeft dit een grote impact op het leven.
De verzwakking van de bekkenbodemspieren leidt tot een gapende vagina bij het spreiden van de dijen en bij het duwen. Via de gapende vagina kan de infectie gemakkelijk binnendringen, wat bijdraagt aan de ontwikkeling van colpitis en vulvovaginitis. Het gapen van de spleet leidt vaak tot uitdroging en atrofie van het vaginale slijmvlies. Dit alles heeft een negatieve invloed op het seksuele leven van vrouwen.
Droogte en atrofie van het vaginale slijmvlies vermindert de gevoeligheid ervan als erogene zone, waardoor het voor een vrouw moeilijk wordt om een orgasme te krijgen. Ook ervaart de seksuele partner onvoldoende genot, omdat een wijde vagina tijdens intimiteit geen nauw contact met de geslachtsorganen geeft. De man kan hierdoor erectieproblemen krijgen.
Naast de verslechtering van de kwaliteit van seksuele relaties, treden na verloop van tijd dergelijke onaangename symptomen op zoals urine-incontinentie bij hoesten, lachen, duwen, lichamelijke activiteit, de noodzaak om vaak of dringend naar het toilet te gaan. Wetenschappelijk wordt dit stress-urine-incontinentie genoemd. Verder, als de toestand van de bekkenbodem verslechtert, is er sprake van verzakking van de wanden van de vagina en urethra, verzakking van de baarmoeder, verzakking van het rectum, schending van de sluitspier van de anus. Het is niet ongebruikelijk dat een verzakking van de bekkenorganen de ontwikkeling van chronische bekkenpijn veroorzaakt.
Daarnaast zullen de volgende verschijnselen optreden:
Elke behandeling begint met het diagnosticeren van aandoeningen: er wordt gekeken naar de conditie en kracht van de bekkenbodemspieren, er wordt vastgesteld of er klachten zijn en of deze verband houden met bekkenbodemdisfunctie. Als de verbinding tot stand is gebracht, wordt een reeks geïndividualiseerde therapeutische maatregelen ontwikkeld om spieren en ligamenteuze apparaten te herstellen. De arts leert de patiënt ook Kegel-oefeningen, die zelfstandig thuis kunnen worden uitgevoerd om verzwakte spieren te versterken en krampachtige spieren te ontspannen.
Biofeedback-therapie wordt uitgevoerd op een speciale machine. Biofeedback-therapie wordt aanbevolen voor de behandeling van alle soorten urine-incontinentie, fecale incontinentie, vaginale wandprolaps, chronische bekkenpijn en seksuele stoornissen.
Biofeedback is een intensieve vorm van bekkenbodemtherapie die wekelijks in een medische setting wordt uitgevoerd door speciaal opgeleid medisch personeel in combinatie met Kegel-oefeningen thuis. Tijdens biofeedbacktherapie wordt een speciale sensor in de vagina of het rectum ingebracht en worden elektroden op het gebied van de voorste buikwand bevestigd. Deze elektroden vangen elektrische signalen op van de spieren. De patiënt moet op bevel van de arts de spieren samentrekken en ontspannen. Elektrische signalen worden weergegeven op een computerscherm. Dankzij dit programma begrijpt de patiënt welke bekkenbodemspieren moeten worden aangespannen
Veel medische onderzoeken hebben significante verbeteringen aangetoond in de urineretentie bij patiënten met neurologische aandoeningen, maar ook bij oudere patiënten
Elektrostimulatie is de meest geavanceerde vorm van feedbacktherapie die tot doel heeft de bekkenbodemspieren te herstellen. Deze fysiotherapie heeft tot doel de spieren die de anus optillen te stimuleren. Wanneer de spieren worden gestimuleerd met elektrische impulsen, trekken de spieren aan de linkerkant en de sluitspier van de blaas samen en wordt de samentrekking van de blaas geremd. Elektrische stimulatie kan worden gebruikt in combinatie met feedbacktherapie of Kegel-oefeningen
Elektrostimulatie is een effectieve methode voor de behandeling van spanningsgeïnduceerde urine-incontinentie, gemengde vormen van urine-incontinentie en verzwakte bekkenbodemspieren. Bij vrouwen die aan permanente incontinentie lijden, helpt elektrostimulatie de blaas te ontspannen en de mate van ongecontroleerde samentrekking van de detrusor (blaasspier) te verminderen.
Elektrostimulatie is ook zeer effectief bij de behandeling van patiënten met neurogene urinewegaandoeningen. Het grootste effect wordt bereikt door de behandeling te combineren met elektrostimulatie en feedbacktherapie. Er treedt echter een significant effect op na minimaal vier weken behandeling en patiënten moeten thuis Kegel-oefeningen blijven uitvoeren.
Deze therapiemethode wordt meestal gebruikt voor de behandeling van actieve vrouwen met symptomen van urine-incontinentie en overgevoeligheid voor de blaas, de zogenaamde urgentie. De essentie van blaastraining is dat de patiënt valse drang om te urineren met een lege of slecht gevulde blaas moet leren verdragen en per uur moet plassen. Bij training hoort ook het volgen van bepaalde regels met betrekking tot voeding en vochtinname. Er wordt gebruik gemaakt van een speciale ontspanningstechniek, die helpt de valse drang te weerstaan en uit te stellen. Het doel van de training is dat de patiënt een periode van 2-3 uur tussen toiletbezoeken kan verdragen.
Naast het bovenstaande zijn er verschillende methoden, met de ontwikkeling van medicijnen en technologie. Momenteel is er een nieuw type apparatuur – sonisch vibratieplatform , dat is een bekkenbodemstoel. Het sonische vibratieplatform is in staat gedegenereerde spieren te regenereren, waardoor totale spiercontrole en stretching ontstaat. Het heeft een groot effect op het voorkomen en verbeteren van urineweginfiltratie, urineren, urine-incontinentie en goedaardige prostaathyperplasie.